ماجرایهای سامی
اینقسمت
(رُفقایجدید)
فکر نمی کردم کلاس طنز نویسی این شکلی باشه. توکلاس کلاً پنج – شش نفر بودیم. هر کدوم از بچهها هم سر کلاس مزه می پروندن ، حالا چه بامزه و چه بی مزه.
باحالش اینجا بود که معلم اصلاً ناارحت نمی شد وکلی هم حال می کرد. بی حالش اینجا بود که یه پسر بی مزه از خود راضی به اسم معینتو کلاسمون بودکه هم جوکاش بی مزه بود و هم داستاناش ؛ خیلی هم ادعا داشت .
همون لحظه اولی که وارد کلاس شدم اومد جلومو و گفت:هی پسر. فکر نکن می تونی اینجا رئیس بازی در بیاریا. نه خیر . از این خبرانیست. تو کلاس حرف اول و آخر رو من می زنم.
گفتم: بله . متوجه شدم . شما حرف آخر رو اول میزنید.
با جدیت گفت: ههِ ههِ . خندیدم . بی مزه .یادت باشه با نمک ترین و طناز ترین طنز نویس این کلاس منم.
گفتم: مگه با اون اخم های روی صورتتون میشه بهبانمکیتون شک کرد؟
لبخندی زد و گفت: آفرین درستشم همینه
فکر کنم یه خورده خنگم هست ؛چون منظورمو نفهمید .لابد پیش خودش خیال کرده ازش ترسیدم.
رفتم تو کلاس و بین یه دختر تقریباً 10 ساله و یهپسر تقریباً 15 ساله نشستم و گفتم: سلام.
هر دو جواب سلامم رو دادن .
یه خورده باهاشون گرم گرفتمو فهمیدم اسم دخترهنازنینِ و به خاطر اینکه پر حرفه و پدر و مادرش برای اینکه چند ساعتی ازش دو بشن وآرامش بگیرن تو این کلاس ثبت نامش کردن. البته این چیزی بود که اون می گفت . بهنظر من که پر حرفیش بامزه تر نشونش می ده . تازه خیلی هم کنجکاو بود و مدام سؤالمی پرسید. درباره هر چیزی که می دید و می شنید واسش سؤال پیش می اومد. خلاصه که بهنظرم دختر باهوشی بود.
یه کم از پسره براتون بگم .
همینطور که میبینید هیکلش توپه. اسمش امیدِ . درست حدس زده بودم ؛ 15 سالش بود . پدر و مادرش وقتی دیدن استعداد خاصی توجوک گفتن داره خواستن استعداد بچه شون هدر نره و آوردنش اینجا اسمشو نوشتن. می گناونایی که بامزه جوک تعریف می کنن ، بامزه هم می تونن طنز بنویسن. خلاصه بگم کهامیدم پسر خوبیه.
این کلاس با این شرایطش و این دوستای جدید ، خیلیحالمو خوب می کنه.درسته که تو همون لحظات اول معین حالمو گرفت ؛ اما همین آقامعینم می تونه سوژه خوبی واسه داستانای طنزم باشه.
چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنیم
کلاس ,تو ,هم ,یه ,بی ,مزه ,بی مزه ,تو کلاس ,بود که ,این کلاس ,و گفت
درباره این سایت